Video's:

Foto's en dagboek van het Veramente-nestje 
Olimpia x Drago della Muta del Vergaro 2-10-2022

Op deze pagina leest u het wel en wee van het Veramente-nestje.

Hoe kunt u zich voorbereiden op de komst van uw pup (anders dan koud appelsap op de vloer gooien :) <zie hier>


laatste update 03-12-2022

op de weegschaal
de witte heggenscharrelaar		kluitje pups
uitgeteld	Sbalordito (Kosmo) met z'n nieuwe speeltje

---

Puppydagboek

---

Loopsheid, dekking en dracht

Fokken en plannen is en blijft altijd lastig. Teven worden later of eerder loops dan verwacht, laten zich wel of niet goed dekken, worden wel of niet drachtig.
Zo ook deze keer. Ik had Olimpia juni/juli loops verwacht, en ze wachtte tot 20 juli om eindelijk meer dan 8 maanden na de vorige keer dan toch eindelijk loops te worden. Helaas was dat te laat voor een dekking met Astore Parcodaini, want die was lekker met z'n bazinnetje op vakantie.

Gelukkig had ik een alternatief gevonden; Drago della Muta del Vergaro. Een in Italië gefokte reu, die was aangekocht door een Franse fokster, Angélique Crepin (kennel: les Meneurs d'Illawarra). En dus ging ik op reis naar Frankrijk. Ik dacht in eerste instantie lekker in het weekend op het gemakje daar naartoe te rijden, tot iemand mij wees op 'zwarte zaterdag'. Nu blijkt het laatste weekend van juli zo ongeveer het slechtst mogelijke moment om naar Frankrijk te reizen, omdat de ene helft van de Fransen dan met vakantie gaat, terwijl de andere helft dan juist terugkomt; extra druk dus.
Daarom besloot ik op vrijdag 29^ste te rijden in de hoop de ergste files te vermijden. Ik had een redelijk goede reis; wat oponthoud bij Parijs, maar ‘slechts’ 2 uur van noord naar zuid schijnt heel redelijk te zijn. Vrijdagavond kwam ik aan, en Drago had er eigenlijk meteen zin in, sprong op Olimpia en zat meteen gekoppeld. Dat was een hoopvol begin, maar nog wel een beetje aan de vroege kant voor een geslaagde dekking; ik was immers vroeg vertrokken. Helaas lukte het zaterdag en zondagochtend niet meer, ondanks verwoede pogingen. Zondagochtend heb ik daarom nogmaals progesteron laten prikken om te weten wat de stand van zaken was, en daaruit kwam het advies maandag en mogelijk zelfs woensdag nog een keer dekken. Vrijdag zou dus te vroeg kunnen zijn. Natuurlijk hebben we het op zondag en maandag en zelfs dinsdagochtend nog op alle mogelijke manieren geprobeerd, maar helaas zonder koppeling. Ik had er dus een hard hoofd in, dat het gelukt zou zijn, maar ik heb blijkbaar veel geluk dit jaar, want de dierenarts zag 4 weken na de dekking op de echo in ieder geval 4 vruchtjes.

Voor een exacter beeld liet ik op 22 september een röntgenfoto maken. Bij het vorige nest van Olimpia zag de dierenarts (weliswaar een andere dan waar ik nu ben geweest) 6 vruchtjes en dat bleken er uiteindelijk 15 te zijn. Dit maal telde de dierenarts er 10. 

---

De geboorte
Ook hier liet Ootje op zich wachten. 9 weken na dekking verstreken, maar ik had al het vermoeden dat het langer zou gaan duren, immers ze was ook 2 dagen voor de eisprong gedekt. Maar eindelijk zondagmiddag 16.20 uur kwam na een paar keer persen nummer 1 ter wereld. Een teefje van 632 gram. Ootje nam zich tijd; na een uurtje nummer 2, een reutje van 623 gram. Een half uur later volgt dan nummer 3, weer een reutje, 662 gram, en een uur later nummer 4 ook een reu, 690 gram. En dan..... is het wachten, en wachten, maar er komt niks. 2 uur later, niks. Tegen de tijd dat h et toch zo bijna 3 uur tussen zit, besluit ik maar eens overleg te hebben met de dierenarts. Het is tenslotte ook al tegen 22.00 uur. De dierenarts adviseert een eindje te gaan wandelen met Ootje (weliswaar net gedaan, maar vooruit) om te kijken of er dan 'iets' zakt, en dan nog een half uurtje te wachten. Dat helpt niet. Ik zie weinig gebeuren en bel wederom voor overleg. Dat wordt dus een ritje richting kliniek voor een keizersnee. De rit verloopt goed (ze zou niet de eerste zijn, die een pup in de auto legt, dus voor de zekerheid heb ik handdoek en Kocher meegenomen).
De dierenarts voelt even. Nee, geen pup in het geboortekanaal. En dus wordt Ootje klaargemaakt voor een keizersnee. En zo blijkt, de rechterhoorn is helemaal leeg (op nog 3 nageboortes na), maar de linkerhoorn zit nog vol, maar daar zit ook een soort verkleving, waardoor de pups er nooit zelfstandig uit zouden zijn gekomen. De pups zijn redelijk snel wakker; 1 reutje en nog 3 teefjes worden het. Nadat de dierenarts alles goed heeft gecontroleerd (waar die nummer 9 en 10 van de foto gebleven zijn ????), wordt Ootje redelijk slaperig in de auto gelegd en gaat het huiswaarts naar de andere pups, die in de tussentijd onder de lamp hebben liggen snurken.
Dus uiteindelijk resultaat: 4 reutjes en 4 teefjes, variërend van 623 - 702 gram.

---

De namen

En dan als altijd ook weer op zoek naar een nieuw thema. Ik had er al menig uurtje over zitten dubben, tot ik op die vrijdag van de echo naar de laatste aflevering van B&B vol liefde zat te kijken <ja, ja>. In dat programma deed ook een B&B in Pistoia mee. En het laatste shot was een prachtig Italiaans landschap, strakblauwe hemel, lekker zonnetje, groene cypressen, typisch Italiaanse kleuren en een fantastisch uitzicht vanuit de B&B over het dal. Echt heel mooi. En toen dacht ik ‘veramente bellissimo’. En dat bracht mij op het thema  ‘veramente’. Ik wil kijken of ik alle namen kan laten beginnen met ‘veramente’ en dan fantastico, bellissimo, innamorato, straordinario. Risico is wel, dat een aantal namen te lang zal zijn en dus zal worden afgekeurd. En hoe de Raad omgaat met namen die allemaal met hetzelfde woord beginnen, is ook nog even afwachten.
De volgende namen zijn in ieder geval ingediend, en het lijkt er op dat ze door de eerste controle zijn gekomen:

Voor de heren:
Veramente Fantastico, Inaspettato, Miracoloso en Sbalordito
en voor de dames:
Veramente Graziosa, Bellissima, Stupenda en Gioiosa.

---

De eerste dagen
De pupjes doen het uitstekend en lijken geen enkele last te hebben van de keizersnee. Ook Ootje doet het prima.
Ze komen ook inmiddels goed aan en zijn al zo'n onsje toegenomen in gewicht.

Vrijdag 7 oktober
Ootje is toch wat slomer, eetlust is zo zo, en de temperatuur opeens 39 graden! Da's niet goed. 1 melkklier is ook best dik, dus dat zou best een opkomende melkklierontsteking kunnen zijn. Ritje dierenarts dus voor extra medikamenten + een pot met crème. Gelukkig is 's avonds de temperatuur al weer een stuk lager en de volgende dag weer normaal. Ootje kijkt ook een stuk levendiger uit haar ogen, maar ik besluit om toch ook maar een flesje in de pups te gooien. Zodra we even 2 pups meenemen voor een extra maaltijd, komt Ootje meteen nieuwsgierig kijken wat we met haar kinderen aan het doen zijn. Juffrouw rose wenst echter alleen moedermelk en weigert (vooralsnog) de fles. Ik breng haar dus maar terug naar de kist en Ootje loopt meteen mee en gaat erbij liggen; kan de rest meteen ook aan de maaltijd.

De eerste week
Koorts heeft Ootje niet meer, maar de ontsteking is doorgebroken en nu zit er dus een gat/gaatje. Dat moet natuurlijk dicht groeien en daar mogen geen pups aan komen. En dus krijgt Ootje een mooi shirt aan, met daarin gaten geknipt voor de tepels waar ze wel van mogen drinken. Man, man, man...... midden in de nacht word ik wakker van gepiep en dan blijken en toch 3 pups IN het shirt gekropen te zijn; hoe krijgen ze het voor elkaar?
Dus dan maar meer flessen en minder bij mams drinken.



Bijna 2 weken
Het leek weer wat beter te gaan, maar Ootje had toch weer 39 graden. Dus ...... tripje dierenarts met meer AB en andere zalf. Alleen daar mogen de pups niets van binnenkrijgen, dus overlegd hoe dit nu allemaal het beste aan te pakken. En dat is sneu voor Ootje, maar overdag mag ze niet meer bij de pups en krijgen ze de fles (niet dat de pups dit erg vinden, dit slurpen de melk zo naar binnen), en alleen 's nachts mogen ze er bij, met mams in T-shirt. Kortom het is hier best aanpoten, maar ik doe mijn best om ook af en toe flimpjes op Youtube te zetten.

2 weken
Oogjes zijn inmiddels open; oortjes volgen binnenkort. De flesjes gaan er gretig in, en Ootje verblijft overdag in de 'ziekenboeg', niet dat ze dat leuk vindt, maar het is niet anders. De mastitis is wel aan het genezen; het wondje begint te helen.

Bijna 3 weken
De pups groeien goed. Er begint al enige interactie onderling te komen. Oogjes zijn open, oortjes inmiddels ook. En er wordt ook al een blaf(je) gehoord. Ook het lopen gaat steeds beter, en het klauteren...... is nog even oefenen, maar nog even en alle doosjes en mandjes en hekjes zijn geen probleem meer.

Als dank voor de fles: dikke 'kus'


4 weken; half-time
En wat zijn ze leuk. Met dit prachtige herfstweer kunnen ze lekker naar buiten. De deur staat open, het hek staat erom heen, zodat ze niet in de heg kunnen vallen, of kattenkwaad kunnen uithalen. De flesjes zijn inmiddels vervangen door ballen gehakt, en die zijn al weer vervangen door KVV (kant-en-klaar vers vlees), en dat wordt de dames en heren geserveerd in de aparte 'eetkamertjes'. En smikkel, smikkel dat gaat er goed in.

5 weken
En wat groeien ze goed. Lekkere dikzakjes worden het. Ze beginnen ook steeds langer en leuker te spelen. Lekker buiten, met dit weer + hun bontjasjes is dat geen probleem.

9-11
En dan staat opeens de chipper voor de deur! Vergissing mijnerzijds, want ik had vrijdag gelezen. Dus even alles uit je handen laten vallen en snel beslissingen nemen, welke pup welke naam krijgt.
Het is als volgt geworden:

De heren:
rood: Veramente Fantastico, roepnaam Enzo
zwart: Veramente Inaspettato, roepnaam Oscar
groen: Veramente Miracoloso, roepnaam Caio
blauw: Veramente Sbalordito, roepnaam Kosmo

En de dames.
paars: Veramente Graziosa, roepnaam Luffy
lichtgroen: Veramente Bellissima, roepnaam Isa
roze: Veramente Stupenda, roepnaam Arìa
grijs: Veramente Gioiosa, roepnaam Gioia

6 weken oud
De eerste autorit zit er op; met z'n alle naar de dierenarts voor de eerste enting en controle. Allemaal in orde bevonden. En niet onbelangrijk: alle ballen present!
Geen krimp hebben ze gegeven, wel de hele praktijk ondergeplast; dat scheelt mij weer opruimen van de auto. En op de terugweg heerlijk rustig uitgeteld liggen snurken.

Bijna 7 weken
Nog even volhouden, want het is weer zover; 8 x kattenkwaad uithalen, 8 x enkels bijten, 8 x plantjes slopen, 8 x broekspijp trekken, 8 x bezem onderuit halen, 8 x hongerige bekkies vullen (en dat 3 x per dag), en sinds vandaag ook 8 x pups afdrogen. Het weer was eigenlijk fantastisch de afgelopen tijd. Ik kon lekker in het zonnetje buiten zitten en filmpjes maken, maar vandaag is het echt herfstweer. Niet dat de pups daar moeite mee hebben; die lopen gewoon lekker buiten te ravotten. Maar die hebben ook hun bontjasjes natuurlijk.

Inmiddels de 7 weken gepasseerd
Nog een paar dagen en dan vliegen de eerste pups alweer uit!
En wat heb ik een geluk gehad met het weer. Het is natuurlijk altijd afwachten met een nestje in de herfst, maar (behalve de laatste paar dagen) heb ik iedere ochtend in het zonnetje met een kopje koffie buiten bij de pups kunnen zitten. Inmiddels hebben ze allemaal het trapje wel onder de knie en is het dus zoeken en roepen en lopen om de pups weer terug 'in het hok' te krijgen, want luisteren........ da's nog wel een dingetje.

9 weken
Eén voor één zijn ze uitgevlogen op 2 na. Die gaan volgende week en over 2 weekjes. Het is dus nu al een stuk rustiger, maar dan zit het er weer op. Het was toch weer anders dan alle voorgaande nesten; ritje naar Frankrijk, te vroeg gedekt, toch drachtig, melkklierontsteking en daarom flink moeten bijflessen, maar alles is goed gekomen. Maar gelukkig zijn alle puppen gezond, moeder Ootje is weer helemaal de oude en komt nu eindelijk aan spelen met d'r 2 kinderen toe. Nieuwe baasjes zijn blij, en wij dus ook!